Gedicht uit "Bloei als de bloem"

Wat nu als alle omwegen
en dwaalwegen
gewoon onderdeel zijn van je reis –
en niet de definitie van wie je bent?
Wat als je al die tijd
geschapen bent om te schitteren
en het alleen maar het vuil van deze oude wereld is
dat je liet twijfelen aan jouw stalende ziel?

Wat als je niet alleen was,
zoals je ooit dacht,
wat als een vriendin
het hartgrondig meende
als ze tegen je zei
dat ze er voor jou wil zijn?

Wat als je elke keer dat je bang was,
terugdacht aan al die keren dat je moedig was,
als het je alleen maar even ontschoten was,
omdat moed de laatste tijd
niet zo vanzelfsprekend is?

Misschien heb je honderdduizend redenen
om nooit de sprong te wagen,
om nooit te denken
dat jouw bestaan zin heeft, meeweegt.
Maar ik hoop dat je weet
dat er meer redenen zijn om te geloven
dat dit leven de moeite waard is om voor te leven.

Ik hoop dat je het kunt;
zoeken naar de bron van jouw omwegen, jouw dwaalwegen,
in de wetenschap dat wat je ook aantreft,
het nooit, in de verste verte niet,
opkan tegen de grootsheid in jouw ziel
de dwars door alle vuil en dofheid schittert.